وبلاگ بی بی سی فارسی به گزارشی که از دیدار با گنجی در سوآس داده بودم ،
لینک داده و آنگونه که نوشته ما را خجالت زده کرده. من این را به فال نیک می گیرم ضمن اینکه حواسم هم هست که پا توی کفش خبرنگاران نکنم.
هنگام برگشتن از جلسۀ مذکور، با یکی از دست اندرکاران صدای آمریکا ، اتفاقا هم مسیر شدیم. علیرغم اینکه از دست اندر کاران فنی بود ، آنقدر به مسایل اشراف داشت و آنقدر خوب تحلیل می کرد که واقعا لذت بردم. به خودم گفتم ای کاش سیاسی نویسان و سیاسیون در صدی از متانت و خرد ورزی این هموطن نصیبشان شده بود.
حیف از یک جلسۀ بحث و گفتگو که سامانش به دست اجامر و اوباش ، بر هم خورد. فکر می کنم آموختن آداب گفتگو و انس گرفتن با آن برای ما از نان شب واجبتر باشد.
می ماند آنهایی که اصلا نه منطق دارند ، نه واژۀ منطق را می شناسند و نه اساسا به منظور گفتگوی منطقی وارد میدان شده اند. کسانی که با هدف برهم زدن جلسات شرکت می کنند و ماهیتا هیچ تفاوتی با الله کرم و ده نمکی ندارند. با اینها باید چه کرد؟
این مساله را بعدا خواهم شکافت.
کابوس نگار اقلیمی - لندن