نفرات
هادی خرسندیبهرام مشیری
داریوش آشوری
اسماعیل نوری علا
نیک آهنگ کوثر
خوابگرد
حسین آذرنوش
قاسم کشکولی
پیام یزدانجو
منیرو روانی پور
عباس معروفی
رامین جهانبگلو
خسرو ناقد
احسان یارشاطر
امیر حسین سام
ابوتراب خسروی
ساسان قهرمان
نیما راشدان
مجید زهری
استادان
زن نوشت
ساعت چاقوکشی
ناتور
لوليتا
سنگر و قمقمه های خالی
زنی به طعم خاک
فرنگوپولیس
سیبستان
سپيده شاملو
باشمانيستم
سياه سپيد
اسدالله امرایی
مهین خدیوی
لیلای لیلی
کاريکلماتور
کامران بزرگ نيا
کتابلاگ
نقطه ته خط
تراوشات کثیف ذهن
آوازهای روزانه
وبلاگ استاد شجریان
گوباره
مهشید امیرشاهی
ملیحه تیره گل
همنوا با سوز نی
پنج تصویر
تصویر اول :
چند دختر یهودی در کنار ساحل یکی از شهرهای اسرائیل با بیکینی مشغول آفتاب گرفتن هستند. هوا ظاهرا گرم است وآفتاب خوب برنزه می کند. سر و کلۀ خبرنگار شبکۀ آی-تی-وی-وان انگلیس پیدا می شود. می پرسد از اخبار جنگ مطلع هستید؟ می گویند بله. می گوید تعداد کشته شدگان را می دانید؟ می گویند نه.
می پرسد می دانید که تعداد زیادی کودک لبنانی زیر بمبارانهای شما به قتل رسیده اند؟
یکیشان در حالی که نیم خیز شده و دست را سایبان چشم کرده ، همینطور که ماسه های ساحلی که زیر بند سوتینش رفته اند ، نرم نرم خالی می شوند و پایین می ریزند می گوید :"ya , but they deserved it" .
تصویر دوم :
آمبولانس به سرعت از کادر تصویر خارج می شود. صدای خمپاره و چند انفجار پیاپی. خبر نگار با دستهایش خاکها و آوار را کنار می زند و کتاب نقاشی کودکی را بیرون می کشد و جلوی دوربین می گیرد. داشته شکل گربه ای را رنگ می کرده. دم و شکم و پاهایش را رنگ کرده. تازه رسیده بوده است به سر.
فکر می کنم اگر خاکها را بیشتر کنار بزند ، یک دست کوچک با یک مداد رنگی قرمز بین انگشتانش پیدا بشود.
تصویر سوم :
حسن نصرالله ، آتش بیار معرکه ، جایی در سوراخ موشی تپیده و فقط صدای عربده هایش شنیده می شود که تهدید می کند و دم از پیروزی می زند. شبکه های خبری اعلام می کنند که دویست و ده موشک پرتاب شده از سوی حزب الله به اسرائیل باعث کشته شدن یک نفر و زخمی شدن دو سه نفر دیگر شده اند.
تصویر چهارم :
از راه می رسم. هوای لندن بدجوری گرم شده است . رطوبتش هم زیاد است و نفس نمی توان کشید. روی پله های جلوی خانه همسایۀ طبقه بالایی نشسته است. بسیار مشوش و مستاصل. شوهرش که چندی پیش فوت کرده بود ، خودش مانده و پسرش. اصلا حواسم پرت است . مثل همیشه خوش و بش می کنم و می گویم چه خبر؟ که بغضش می ترکد. تازه یادم می آید که لبنانی است. می گوید برجهای مخابراتی را زده اند. ارتباطم با همۀ خانواده ام قطع شده. دلداریش می دهم. پسرکش از پشت پنجره مبهوت به ما نگاه می کند.
تصویر پنجم :
مشروطۀ ایرانی صد ساله شده است . انقلاب ملی مشروطه برای کسب آزادی. همه جا صحبت از مشروطه است و مرور تاریخ. بهرام مشیری مثل همیشه استوار و محکم و شیوا سخن می گوید. از بزرگیهای مردم عصر مشروطه می گوید و از خواست آنها مبنی بر عدالتخانه و حاکمیت قانون . چیزی حدود صد سال پیش.
اکبر محمدی هم می رود ؛ در بزرگداشت صدمین سال تاسیس عدالتخانه در ایران. و گرد و غبار تابوتش در موج انفجارهای لبنان گم می شود. پدر و مادر پیرش در روستایشان تنها ، با لباس سفید، دامادی اکبر را جشن می گیرند.
وبلاگ نویسی در تورونتو یا یک جای دیگر دنیا ، بعد از اینکه به ارگاسم سوم هم رسید ، به زحمت خودش را پای لپ تاپ می کشد و مختصرا می نویسد که این محمدی هم حتما ریگی در کفشش بوده.
بوی لجن و صدای خمپاره و رطوبت و مداد رنگی و تابوت و کرم ضد آفتاب و آمبولانس و عدالتخانه در هم قاطی می شوند. سرم درد می کند. دلم می خواهد روی گلهای شمعدانی استفراغ کنم. هنوز فکر می کنم که چرا کودک سر گربه را رنگ نکرده بود.
چند دختر یهودی در کنار ساحل یکی از شهرهای اسرائیل با بیکینی مشغول آفتاب گرفتن هستند. هوا ظاهرا گرم است وآفتاب خوب برنزه می کند. سر و کلۀ خبرنگار شبکۀ آی-تی-وی-وان انگلیس پیدا می شود. می پرسد از اخبار جنگ مطلع هستید؟ می گویند بله. می گوید تعداد کشته شدگان را می دانید؟ می گویند نه.
می پرسد می دانید که تعداد زیادی کودک لبنانی زیر بمبارانهای شما به قتل رسیده اند؟
یکیشان در حالی که نیم خیز شده و دست را سایبان چشم کرده ، همینطور که ماسه های ساحلی که زیر بند سوتینش رفته اند ، نرم نرم خالی می شوند و پایین می ریزند می گوید :"ya , but they deserved it" .
تصویر دوم :
آمبولانس به سرعت از کادر تصویر خارج می شود. صدای خمپاره و چند انفجار پیاپی. خبر نگار با دستهایش خاکها و آوار را کنار می زند و کتاب نقاشی کودکی را بیرون می کشد و جلوی دوربین می گیرد. داشته شکل گربه ای را رنگ می کرده. دم و شکم و پاهایش را رنگ کرده. تازه رسیده بوده است به سر.
فکر می کنم اگر خاکها را بیشتر کنار بزند ، یک دست کوچک با یک مداد رنگی قرمز بین انگشتانش پیدا بشود.
تصویر سوم :
حسن نصرالله ، آتش بیار معرکه ، جایی در سوراخ موشی تپیده و فقط صدای عربده هایش شنیده می شود که تهدید می کند و دم از پیروزی می زند. شبکه های خبری اعلام می کنند که دویست و ده موشک پرتاب شده از سوی حزب الله به اسرائیل باعث کشته شدن یک نفر و زخمی شدن دو سه نفر دیگر شده اند.
تصویر چهارم :
از راه می رسم. هوای لندن بدجوری گرم شده است . رطوبتش هم زیاد است و نفس نمی توان کشید. روی پله های جلوی خانه همسایۀ طبقه بالایی نشسته است. بسیار مشوش و مستاصل. شوهرش که چندی پیش فوت کرده بود ، خودش مانده و پسرش. اصلا حواسم پرت است . مثل همیشه خوش و بش می کنم و می گویم چه خبر؟ که بغضش می ترکد. تازه یادم می آید که لبنانی است. می گوید برجهای مخابراتی را زده اند. ارتباطم با همۀ خانواده ام قطع شده. دلداریش می دهم. پسرکش از پشت پنجره مبهوت به ما نگاه می کند.
تصویر پنجم :
مشروطۀ ایرانی صد ساله شده است . انقلاب ملی مشروطه برای کسب آزادی. همه جا صحبت از مشروطه است و مرور تاریخ. بهرام مشیری مثل همیشه استوار و محکم و شیوا سخن می گوید. از بزرگیهای مردم عصر مشروطه می گوید و از خواست آنها مبنی بر عدالتخانه و حاکمیت قانون . چیزی حدود صد سال پیش.
اکبر محمدی هم می رود ؛ در بزرگداشت صدمین سال تاسیس عدالتخانه در ایران. و گرد و غبار تابوتش در موج انفجارهای لبنان گم می شود. پدر و مادر پیرش در روستایشان تنها ، با لباس سفید، دامادی اکبر را جشن می گیرند.
وبلاگ نویسی در تورونتو یا یک جای دیگر دنیا ، بعد از اینکه به ارگاسم سوم هم رسید ، به زحمت خودش را پای لپ تاپ می کشد و مختصرا می نویسد که این محمدی هم حتما ریگی در کفشش بوده.
بوی لجن و صدای خمپاره و رطوبت و مداد رنگی و تابوت و کرم ضد آفتاب و آمبولانس و عدالتخانه در هم قاطی می شوند. سرم درد می کند. دلم می خواهد روی گلهای شمعدانی استفراغ کنم. هنوز فکر می کنم که چرا کودک سر گربه را رنگ نکرده بود.
کابوس نگار اقلیمی - لندن
8 Comments:
پایگاههای هنری
موسیقی ایرانیپایگاه پندار
گنجور
ادبيات و فرهنگ
مجله بخارا
مجله قابيل
لغتنامه دهخدا
فرهنگ معین
دیباچه
آواي آزاد
هفتان
گلهاي رنگارنگ
کانون نویسندگان ایران
صادق هدایت
احمدشاملو
هوشنگ گلشیری
فروغ فرخزاد
شهریار مندنی پور
رضاقاسمی
نادر نادرپور
محمدرضالطفی
محمدرضاشجريان
مسعودشعاری
کيوان ساکت
محمدرضادرویشی
جوادمعروفی
سيمابينا
حسين بهروزی نيا
گروه دستان
پريسا
کامکارها
صديق تعريف
داوود آزاد
مجله شعر
سخن
مانی ها
گردون ادبی
بزرگ علوی
سهراب سپهری
اسماعيل خویی
سيدعلی صالحی
فرخ تمیمی
پایگاه پیشرو
صمد بهرنگی
احمد کسروی
علی حاتمی
آيدين آغداشلو
ایرج جنتی عطایی
محمود کیانوش
آوا
آينه
سه تار
خانه هنرمندان ايران
فرهاد
اردشير فرح
تار و سه تار
دل آواز
رادیو گلها
رادیو درویش
رضاجولایی
دانشنامه ایرانیکا
پژوهش های ایرانی
آرشیو
دسامبر 2004ژانویهٔ 2005
سپتامبر 2005
اکتبر 2005
نوامبر 2005
دسامبر 2005
ژانویهٔ 2006
فوریهٔ 2006
مارس 2006
آوریل 2006
مهٔ 2006
ژوئن 2006
ژوئیهٔ 2006
اوت 2006
سپتامبر 2006
اکتبر 2006
نوامبر 2006
دسامبر 2006
ژانویهٔ 2007
فوریهٔ 2007
آوریل 2007
مهٔ 2007
ژوئیهٔ 2008
سپتامبر 2008
مارس 2009
آوریل 2009
مهٔ 2009
ژوئن 2009
ژوئیهٔ 2009
اوت 2009
سپتامبر 2009
نوامبر 2009
دسامبر 2009
ژانویهٔ 2010
فوریهٔ 2010
مارس 2010
ژوئن 2010
اوت 2010
نوامبر 2010
فوریهٔ 2011
مهٔ 2011
اوت 2011
اکتبر 2012
ژوئن 2013
قوی می نویسید ولی در مورد ِ جنگ ، نمی دونم .